Stilte, ruimte, duisternis. Verkenningen in de natuur.
‘Door huizen te bouwen begonnen we ons af te sluiten van de natuur. Maar waarom is de natuur niet ons eerste huis? Is het niet het huis waar we opgroeiden, waar we vandaan komen, dat huis zonder muren en dak? Ik heb het huis door de jaren heen overal zien liggen tijdens mijn natuurverkenningen door het land.’
In veertig boektitels en een veelheid aan essays en beschouwingen beschrijft Kester Freriks het ‘verlaten’ huis van de natuur, ‘vergeten door de bewoners, nooit meer bezocht’.
Ieders leven kent een beslissend keerpunt, een kentering. Voor Kester Freriks kwam dat moment op 5 december 1957 in Djakarta, Indonesië. Die avond staat in de geschiedenis bekend als Zwarte Sinterklaas.
De eerste president van het onafhankelijke Indonesië, Soekarno, maakte bekend dat de laatste Nederlanders ‘staatsgevaarlijk’ waren. Zij moesten uiterlijk op 1 januari 1958 het land verlaten, per boot of per vliegtuig. Voor veertigduizend Nederlanders begon een grote uittocht. Kester Freriks en zijn familie kwamen na vele omzwervingen eind januari 1958 in winters Nederland aan. Nadien waren de omzwervingen niet voorbij.
‘Before we know the unknown, it inflames our hearts.’
‘Before we know the unknown, it inflames our hearts.’
John Cage, 1952